Cantharelmuts: foto en beschrijving, eetbaarheid
De hoed van de cantharel lijkt uiterlijk op een koepel van een gesloten paraplu met een gegolfd oppervlak. Deze paddenstoel behoort tot de cantharellenfamilie en het hoedengeslacht. Het wordt beschouwd als de vroegste schimmel in gematigde klimaten en wordt als voorwaardelijk eetbaar beschouwd.
Beschrijving van de morillehoed
De morieljesmuts (foto) is een voorjaarszwam die tot 15 cm hoog kan worden. Kleur varieert met leeftijd en groeiplaats. Bij jonge exemplaren is de kleur bruin, die naarmate hij groeit geel of donkerbeige wordt. Het vruchtvlees is crèmekleurig, dun aan de dop en vlezig aan de steel, broos, heeft een aangename geur en een zwak uitgesproken smaak.
Beschrijving van de hoed van de paddenstoel
Het bovenste deel van het vruchtlichaam heeft een conische vorm met een oneffen, golvend, verticaal gevouwen oppervlak. In het midden is het aan de stengel bevestigd, de randen zijn verlaagd.
De foto toont een volwassen paddenstoel met een buisvormige hoed die in geen enkele groeifase opengaat. De gemiddelde lengte is 4-6 cm, de breedte is 4 cm. Het oppervlak is droog, glad en licht transparant.
Beschrijving van het been
De vorm is cilindrisch, enigszins zijdelings samengedrukt en kan rechtopstaand of gebogen zijn. Aan de voet breder dan aan de bovenkant. Er zijn exemplaren met een overwoekerde basis van het paddenstoellichaam.
Bij oude paddenstoelen is de structuur hard, hol, vezelig en het oppervlak fijn geschubd. Bij jonge exemplaren is het stevig, met een poreuze vleesmassa. Lengte – 10-15 cm, breedte – 2,5 cm. Een derde van de lengte van het been is bedekt met de hoed.
Hoe heet de morielje?
De morielje is ook onder verschillende namen bekend:
- Tsjechische Verpe;
- Kegelvormige morillehoed;
- Morchella bohemica;
- fijne morillehoed;
- Cap.
De soort dankt zijn naam aan de gelijkenis met de bekendere en meer gebruikelijke eetbare morillehoed.
Eetbare paddenstoel of niet
Het vruchtlichaam heeft een geur als het rauw is, maar geen smaak. Het mag niet worden geconsumeerd zonder speciale verwerking, omdat het giftige stoffen bevat die milde vergiftiging kunnen veroorzaken. In Europese landen wordt de schimmel beschouwd als een niet-eetbaar allergeen. In Rusland wordt de soort ingedeeld in de laatste categorie van voedingswaarde en kan deze alleen na warmtebehandeling worden gegeten.
Hoe maak je een cantharellenzwam
- De verzamelde oogst wordt eerst (gedurende 2 uur) geweekt in koud gezouten water met citroenzuur. Gedurende deze periode verlaten insecten het vruchtlichaam en hoopt afval zich op.
- De steel van het paddenstoellichaam wordt afgesneden.
- Vervolgens worden de champignons 15-20 minuten gekookt, de bouillon wordt uitgelekt, omdat deze giftige stoffen bevat.
- De champignons worden gespoeld met heet water en overtollig vocht wordt afgetapt.
Na bewerking is het materiaal klaar voor gebruik. Je kunt de cantharelpaddestoel bereiden zoals elke andere paddenstoel. De vruchtlichamen worden gebakken, gestoofd met groenten, gekookt tot soep. Verwerkte hoeden kunnen worden gedroogd, ze behouden hun vorm en smaak. Tsjechische morielje kan worden gebruikt voor winteropslag of ingevroren in de vriezer. Vruchtlichamen zijn veelzijdig en hebben een goede smaak.
Hoe te pekelen
Boschampignons kun je het beste als grondstof met marinade bereiden. De technologie omvat thermische verwerking. Een van de gemakkelijk gemarineerde cantharellenrecepten bevat de volgende ingrediënten:
- 2 kg bewerkte doppen;
- 1 liter water;
- 2 tl zout;
- 0,5 tl citroenzuur;
- 2 eetlepels suiker;
- 5 eetlepels azijn (6%);
- 5 laurierblaadjes.
Voeg naar smaak peper en kruidnagel toe.
- Steriliseer potten, vul ze met champignons. Voeg alle ingrediënten toe aan het water (behalve de azijn), kook 10 minuten en voeg de azijn toe. Giet de kokende marinade over de champignons. Sluit af met deksels.
- Potten steriliseren, vullen met champignons.
- Voeg alle ingrediënten toe aan het water (behalve de azijn).
- Kook gedurende 10 minuten en voeg azijn toe.
- Giet de kokende marinade over de champignons.
- Afdichting met deksels.
Wikkel de potten in een deken en laat ze een dag staan, zet ze dan in de kelder.
Champignons bakken in room
Het recept is ontworpen voor 0,5 kg verwerkte champignonhoedjes. De ingrediënten van het gerecht zijn:
- 2 eetlepels boter;50 g harde kaas;1 eetlepel bloem;1 ei;250 g room.
- 2 eetlepels boter;50 g harde kaas;1 eetlepel bloem;1 ei;250 g room.
- 2 eetlepels boter;
- 50 g harde kaas;
- 1 eetlepel bloem;
- 1 ei;
- 250 g slagroom.
Bereiding van de champignonhoed in room:
- Snij de champignons en bak ze in boter. Voeg naar smaak zout en kruiden toe. Voeg bloem toe en bak 3 minuten. Blus af met room en laat 5 minuten sudderen.
- Snij de champignons en bak ze in boter. Voeg naar smaak zout en kruiden toe. Voeg bloem toe en bak 3 minuten. Blus af met room en laat 5 minuten sudderen.
- Snij de champignons en bak ze in boter.
- Voeg naar smaak zout en kruiden toe.
- Voeg bloem toe en bak 3 minuten.
- Blus af met room en laat 5 minuten sudderen.
Doe de inhoud van de pan op een bakplaat, giet het losgeklopte ei erover en bestrooi met kaas. Bak op t +180 0 C tot ze goudbruin zijn.
Champignons inmaken
Recept voor het inmaken van cantharelhoeden:
- Doe 1 kg verwerkte champignonlichamen in een bakje. Bestrooi het mengsel met 50 g zout. Leg er een lading bovenop. Laat 12 uur staan.
- Doe 1 kg verwerkte champignonlichamen in een bakje. Bestrooi het mengsel met 50 g zout. Leg er een lading bovenop. Laat 12 uur staan.
- Doe 1 kg verwerkte champignonlichamen in een bakje.
- Bestrooi de massa met 50 g zout.
- Leg er een last bovenop.
- 12 uur laten rusten.
Gedurende deze tijd laten de champignonhoedjes vloeistof vrij onder invloed van zout. Voeg 0,5 dl water toe en breng aan de kook. Voeg laurierblaadjes, peper en krentenblaadjes in kleine hoeveelheden toe aan gezouten water en kook gedurende 2 minuten. Giet de champignons in potten en sluit af met capron-deksels.
Belangrijk! Het product is na 60 dagen klaar en dient in de koelkast te worden bewaard.
Waar en hoe groeit de morielje?
De soort is niet wijdverbreid, hij komt zelden voor. De biologische levensduur is kort, het vruchtlichaam veroudert en verdwijnt in 2 dagen. De eerste kolonies verschijnen begin mei en de oogst duurt ongeveer 10 dagen. De morielje groeit in groepen op vochtige grond in gemengde bossen en langs waterpartijen in rietstruiken. De belangrijkste nederzetting van de soort kan worden waargenomen in Europa en in centraal Rusland. Ze zijn te vinden in de regio Leningrad en minder vaak in de uitlopers van de Noord-Kaukasus.
Met welke paddenstoelen kun je de hoed van een eekhoorntjesbrood verwarren?
Er zijn geen officiële dubbelgangers voor deze soort, de boletusmuts is meer een valse boletus. Op het eerste gezicht lijkt de hoed op een boletus.
Bij nader inzien zijn er duidelijke verschillen. De vorm van de dop in een eekhoorntjesbrood is convex, niet koepelvormig op de stengel, en verdeeld in verschillende delen. De stengel is aan de bovenkant trechtervormig met een oneffen oppervlak. De bovenste helft van de paddenstoel is altijd donkerder dan de onderkant. Het groeit langs bermen en in naaldbossen.
Let op! De paddenstoel is giftig en veroorzaakt ernstige vergiftigingen.
Wat is het verschil tussen een cantharelmuts en een cantharel?
Er zijn geen duidelijke verschillen tussen een cantharelmuts en een cantharel. Deze soorten kunnen gemakkelijk worden verward.
Ze groeien tegelijk en geven de voorkeur aan vochtige grond. Ze behoren tot een groep voorwaardelijk eetbare paddenstoelen. En de manier om hun vruchtlichamen te verwerken is niet anders. Als beide soorten bij de oogst worden gemengd, is dat geen probleem.
Groeit in talrijke groepen, de eerste exemplaren zijn eind april te vinden. De biologische cyclus van de soort is kort. Het formaat is groter dan dat van het hoedenmos, ze kunnen tot 350 g wegen. Binnenin zijn de vruchtlichamen hol en de structuur fragiel. De dop is rond of eivormig en aan de rand versmolten met de steel, wat hem onderscheidt van de Tsjechische lorchel. Het oppervlak vormt diepe cellen van verschillende vormen. Jonge exemplaren zijn lichtbeige en hoe ouder het exemplaar, hoe donkerder de kleur wordt. Ook donkerbruine exemplaren met grijze tinten komen voor. De stengel is even groot als de dop, wrattenachtig, crème of wit, en verdikt aan de basis. Ter vergelijking is op de foto hierboven een sluierschimmel te zien, inclusief de Tsjechische lorchel.
De conclusie
De gekuifde inktling is een vroege voorjaarsvariëteit die groeit op vochtige bodems van gemengde bossen, langs meren, kleine rivieren en moerassige gebieden. Het komt voor van de Noord-Kaukasus tot het Europese deel. De vruchtlichamen zijn veelzijdig en geschikt voor winterconservering. Ze kunnen worden gedroogd en ingevroren.
